Bij chronisch moe zijn spelen verschillende lichaamsfuncties een rol: het centraal zenuwstelsel, het spijsverteringsstelsel, het endocrien systeem (hormonenstelsel) en het immuunsysteem.
- Onevenwichten in het centraal zenuwstelsel kunnen ernstige gevolgen hebben, aangezien het centraal zenuwstelsel al onze lichaamsfuncties bestuurt.
- Onevenwichten in het spijsverteringsstelsel kunnen er de oorzaak van zijn dat noodzakelijke voedingsstoffen onvoldoende worden opgenomen en schadelijke moleculen wél worden opgenomen, waarna ze zich in het lichaam als toxines gaan gedragen.
- Balansverstoringen in het endocriene (hormonale) systeem kunnen aan de basis liggen van verstoorde antistressreacties, de ontregeling van de lichaamstemperatuur, de regeling van seksuele functies en de regeling van het slaap-waakritme.
- Door onevenwichten in het immuunsysteem ontstaat ofwel een verminderde weerstand tegen allerlei grote of kleine kwaaltjes en infecties, ofwel een over-actief immuunsysteem, waardoor bepaalde lichaamscellen of weefsels onterecht als ‘vreemd’ worden beschouwd en worden aangevallen. Dit noemt men auto-immuniteit.
Het typerende aan dit alles is dat die verschillende balansverstoringen op hun beurt het besturingsmechanisme zelf kunnen ontregelen. Zo ontstaat een vicieuze cirkel, waarbij nog moeilijk vastgesteld kan worden wat oorzaak en wat gevolg is.
